Toen we over het begin van de Moon Muang Road gingen, liepen we in de schaduw van de vele overkappingen die je daar hebt. Hoe verder we vorderden des te minder werden we bedeeld met deze kunstmatige verkoeling. De zon kwam nu recht in onze bakkessen. Een enkele boom bracht nog wat verkoeling, maar die aanplant was schaars. In gedachten zag ik mannen in de woestijn strompelen die de weg kwijt waren, de laatste druppel water hadden opgedronken en zwetend en steunend probeerden te overleven
Gelukkig waren wij er niet zo aan toe. Goed......koud was het niet....we hadden genoeg te drinken en we wisten de weg. Het eerste leuke winkeltje was een kunst-galarij. Lekker in de schaduw, mooie etalage en best grappige kunstuitingen. Zie boven.
We beginnen Chiang Mai elke dag meer te waarderen. De mooie grachten die om de oude stad liggen. De ruines van de oude stadsmuren. De bevolking.....je krijgt altijd een woord, een lach en veel vriendelijkheid. Als je even de weg kwijt bent dan staan ze direct klaar om de helpende hand te bieden. Oversteken moet je met veel tact en behendigheid doen. Maar het blijft uitkijken. Een constante stroom verkeer weet vaak van geen wijken. Bij de weinige zebra's met stoplichten die je hebt is het ook oppassen geblazen. Wanneer je op de paal hebt gedrukt om het verkeer met rood te confronteren, zien wij op een display groene cijfers verschijnen., beginnende met 12 en snel in seconden aflopend naar 0. DAN MOET JE OVERSTEKEN. Al het verkeer dient in die seconden te wachten. Ga er echter niet blindelings van uit dat iedereen dit ook werkelijk doet. Je hebt er soms doorglippers bij.......heel link!!!
Omdat we het toch wel warm hadden hebben we de andere kant van de gracht genomen. Lekkere schaduw het hele eind.
.
Een vreemdsoortige offergave
Wat is dit buddha-beeld mooi !
Via vele oneffen stukken trottoir en delen van de weg terechtgekomen bij een groot warenhuis waar op de parterre een afdeling TV en toebehoren was en boven de huishoudelijke apparaten werden verkocht. Je begrijpt....wij naar binnen, al was het alleen maar voor de airco. Een heerlijk kopje cappucino in een zalige fauteuil met de verkoelende werking van de airco. We konden er bijna niet wegkomen denkende aan de hitte buiten waar onze afgekoelde bodies de bekende dreun zouden krijgen. En die kwam ook..........
De betjak man knapt een uiltje.
Ergens langs de straat.
Ook dit.....een Willys jeep.
Dit was het rustpunt.
2 cappucino
Ventilatoren in soorten en maten.
Op de 2e verdieping van het warenhuis bevonden zich wel 4 tot 5 verschillende kredietverstrekkers. De Thai kopen heel veel op afbetaling. Rente 4 tot 6%.
Nou bij het verlaten van het gebouw volgde de onvermijdelijke dreun. Hitte alom. Maar kisten laten we ons niet. Bij het ziekenhuis zijn we via een houten brug overgestoken naar de andere zijde van de gracht. Daar was een oase van rust.....een prachtig park met vijvers en speelweiden en......vrij druk bezocht. Het is het openbaar Suan Buak Haad City Park. Bij een eettentje hebben we rijst, groente en kip genomen en op een bankje in het park verorberd. Helaas kunnen we geen foto's laten zien, accu van camera was leeg. Om 19.00 uur waren we weer op ons guesthouse terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten