Vrijdag 13 januari 2012.
We hebben het al eerder gezegd. Wat een toestand om als gewoon tourist in een land als Thailand te kunnen verblijven. Je brengt er je Euro's, schept werkgelegenheid en dan doen ze zo moeilijk. Soms krijgen we de indruk dat het een grote geldklopperij is van een paar landen. Wij als touristen hebben geen enkele politieke bijbedoeling, we willen gewoon het land bewonderen, de mensen leren kennen en bijdragen aan de welvaart van grote delen van de Thaise bevolking. Waarom realiseren de autoriteiten zich dit toch niet. Als eenvoudig tourist zien wij het zo: Natuurlijk moeten er regels zijn ten aanzien van vreemdelingen die het land binnenkomen. We begrijpen ook nog wel dat de overheid zicht wil hebben wie er uiteindelijk binnenkomt en voor hoelang. Maar maak de procedure toch eenvoudiger. Goed voor de tourist, goed voor de economie en goed voor de Thaise bevolking. Een driemaands-visum zou toch moeten kunnen als je het land binnenkomt op welke wijze dan ook. Na die drie maanden is verlengen verplicht. Simpel en eenvoudig!!! Nu moeten wij op een reis van twee maanden in Thailand drie keer een visum aanvragen. Stom toch......... Als je het land binnenkomt per vliegtuig krijg je gratis een visum voor 30 dagen. Na die periode moet je verlengen. Wij moesten vanuit ChiangMai twee keer verlengen om er uiteindelijk een maand bij te krijgen. Dat kost je een totale reis van 1000 kilometer en een bedrag van 4000 Baht......weggegooid geld. En dan maar niet te spreken over die stompzinnige procedure aan de grens van Myanmar. Nou dit was het dan weer. Vrijdag moesten we weer vroeg het bed uit. Een busje zou ons met nog wat Farangs naar Myanmar vervoeren. Vijf honderd kilometer heen en terug. Je bent een volle dag kwijt. Een paar keer wordt er gestopt om de benen te strekken en een plasje te doen. Tegen half een kom je dan in Mae Sai aan, de noordelijkste grensplaats bij Myanmar. Een uur wordt er voor de totale procedure uitgetrokken. Een dik half uur ben je met die onzin bezig. Omdat aan de Thaise kant een tante achter het loket bij mij een stempel vergat, moest ik de hele gang van zaken opnieuw doen, beginnende in Thailand. Voordat men begreep wat er aan de hand was waren we al 10 minuten extra kwijt. Nauwkeurig keek de ambtenaar van Myanmar mijn paspoort na, zoekende na het goede stempel. We hadden de eerste keer al 1000 Baht betaald. Toch probeerde een andere beamte voor de tweede keer te beuren. Door het kordate optreden van het vrouwtje lukte dit niet. Al met al waren wij drie kwartier in de weer. Even nog een paar boodschapjes gedaan en toen begonnen we aan de terugreis. Om half zes waren we weer terug in ChiangMai.
Warmwater geyser op de heenweg.
Dit mannetje wilden we bijna meenemen.
Op het parkeerterrein tijdens onze stop.
De grens met Myanmar.
Een stempel ontbrak !!! Wisten we hier nog niet.
Zoek je bestemming maar uit.
En hier draaide het allemaal om, een paar stempels!!!
Deze chauffeur bracht ons veilig heen en terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten