Passiebloem in de tuin van ons guesthouse.
Donderdag 12 januari 2012.
Met een beetje weemoed denken we terug aan die heerlijke dagen in Pai. Wat een zalig stadje en een omgeving om te zoenen. Je moet wel een scooter huren. Met dat ding opent zich een nieuwe wereld. Je hebt volop keuze uit guesthouses of hotels. Van eenvoudige onderkomens tot de meest luxe resorts. Omdat het stadje klein en overzichtelijk is heb je alles dicht bij de hand. En..........het kent niet de drukte van Chiang Mai of Bangkok. Het buitenleven lokt. Ga er maar eens kijken. Gisteren hebben we de terugreis geboekt. De oude bus was helemaal bezet. Ja wat wil je ....140 kilometer voor 72 Baht. Deze keer moesten we de kleinere wat meer luxe bus nemen voor 150 Baht per persoon. Je bagage wordt dan achterin het kofferruim opgeborgen, je krijgt daardoor meer armslag. Om elf uur moesten we onze knusse kamer verlaten. Tijd genoeg om op te ruimen, de rugzakken in te pakken en uitgebreid koffie te lurken. De bus zou om half een vertrekken. Een kwartier van tevoren moesten we op het busstation zijn.
Nog even wachten.
Pai Pura we gaan je verlaten.
Nog even geduld hebben en dan.........
Ons guesthouse, waar we te uwer informatie 550 Baht per nacht betaalden, waarvoor je een compleet huisje met badkamer en terras krijgt inclusief wifi heeft tegen de straat aan een heerlijk zitje waar je wat kunt gebruiken. Dat hebben we benut in de tijd die we voor vertrek over hadden. Om tien voor twaalf gingen we richting busstation. Ron wist een leuk weggetje binnendoor. Het weer was uiteraard weer boven verwachting, blauwe hemel, warme zon, beetje wind. Toen we op het busstation arriveerden was het er een drukte van jewelste. Overal wachtende mensen met koffers en grote rugzakken. De bus die wij moesten nemen stond warm te draaien. Het was een en al bedrijvigheid daar. Gauw onze bagage achterin en je plek in de bus zoeken. Op je ticket staat het nummer van de stoel. Wij hadden een plaats helemaal voorin. De bus heeft airco, dus de ramen blijven tijdens de rit gesloten.
De terugreis met deze bus.
Daar gaan we.
Onze eerste stop onderweg.
Drinken moet je bijhouden.
Tijdens de rit dachten we nog even terug aan die oude rammelkar van de heenreis. Maar we blijven erbij.......het was een groot avontuur.....en hadden het niet willen missen. Nu overbrugden we de ruim 140 kilometer in luxere omstandigheden. Na een vlotte reis reden we om half zes een druk ChiangMai binnen. Wat een verschil met Pai. Een bustaxi was snel gevonden en binnen een kwartier stonden we voor Awana House. Even de sleutel van onze nieuwe kamer in ontvangst nemen. We verblijven de rest van onze tijd in ChiangMai in een vrij luxe kamer met tv, airco, fan, koelkast en eigen badkamer en een leuk balkon op de schaduwzijde. Picobello. Speciaal willen we Ron langs deze weg nog even bedanken voor de geweldige tijd die we met hem in Pai doorbrachten. Ron.....jongen....het was geweldig.!!!
140 kilometer, 762 bochten.
Puik bedje toch....... onze nieuwe kamer.
Onze nieuwe kamer is knus.
Detail van wandschildering in Awana House.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten