Zondagavond was het een grote happening op de Ratchadamnoen Road. Afgesloten voor alle verkeer ten gunste van de zondag-avondmarkt. Het is een markt die niet met een Nederlandse of Europese te vergelijken is. Er zijn buiten de normale zaken, zoals kleding en schoeisel heel veel huisvlijt en kunstnijverheids artikelen te koop. Ook tref je er 1000 en 1 kraampjes aan waar je kunt eten of snoepen. Ook werd er overal muziek gemaakt. Een man maakte bamboe blokfluiten, toverde er noten uit, sloot de fluit vervolgens aan op een elektronisch apparaat en een prachtige relaxdeun klonk over de straat. Terplaatse fabriceerde hij CD's die je dan voor 100 Baht kon kopen. Het was enorm druk......ja wat wil je.....de temperatuur was 25 graden......iedereen was vrij......de Thaise mensen hadden er zin in en wij ook. We slenterden met de meute mee, keken ons ogen uit en hadden niet het gevoel dat we vreemden waren. Aan onze linker zijde zagen we ineens een prachtige verlichte tempel. Schijnwerpers gaven het geheel een extra dimensie. De goudkleurige verf schitterde en weerkaatste alsof het een lieve lust was. Volgens ingewijden wordt er ook puur bladgoud gebruikt. De Wat Chedi Luang is een schoonheid van een bouwwerk. Hij ligt in een park met allemaal tafeltjes en afgezaagde boomstammetjes die als kruk fungeren, prachtig gebeitst en met vernis behandeld. In verband met de drukte had men houten banken en picnicktafels erbij geplaatst. Het leek er net op of heel Thailand aan de maaltijd was. Het was zo druk dat er nauwelijks plaats voor ons was. Toen men echter in de gaten kreeg dat wij ook wat wilden eten, werd er plek voor ons gemaakt, men schoof wat opzij en we konden naast een echtpaar aanschuiven. De Thaise bevolking is echt vriendelijk en hulpvaardig. Na ons heer
lijke hapje van scherpe gebakken kipfiletreepjes gepaneerd zijn we langs de tempel naar een smal straatje achter dit gebouw gelopen. We passeerden allemaal klokken waar driftig aan de klepels werd getrokken, veschillende tonen van hoog naar laag weerklonken in de zwoele avond. Ook wij lieten ons niet onbetuigd. Sellie kon er geen genoeg van krijgen, ze trok aan de klepels alsof het een lieve lust was. Omdat het inmiddels wel laat was geworden zijn we naar ons guesthouse teruggelopen. Vlakbij het straatje waar we in moesten stond een kraampje met een glasblazer. Hij toverde de mooiste figuurtjes in de gasvlam. Moe maar zeer voldaan zijn we het bed in gekropen. Truste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten