Thaise vlag
.We hebben in de tuin van ons guesthouse daar een speciaal plekje voor. Een tafel met twee banken in een zonovgoten met planten omzoomd hoekje. Bij de seven/eleven winkel om de hoek kun je de lekkerste instantkoffie kopen. Ron is daar vaste klant. Onder het genot van dit bruine vocht hebben we een klein plannetje voor deze dag opgesteld. We doen eerst de olifanten en daarna..........een dag vol verrassingen. Rond half elf reden we Pai uit richting bergen. Het weer was schitterend, iets bewolkte hemel, temperatuur boven verwachting , dus lekker. Via allerlei intieme binnenwegen, bochtig, heuvel op, heuvel af, riviertjes over, prachtige vergezichten, idyllische plekjes aan je wielen, het is eigenlijk teveel om op te noemen en genieten op het hoogste plan. Onze scooters zoemden als wilde bijen over het donkere asfalt, het geluid van de ronkende motoren verbrak de landelijke stilte. Een nieuwsgierige karbouw keek minnetjes en herkouwend in onze richting en mompelde in zichzelf: "Wat moeten die sukkels hier, boehhhhhhhh". Een aangenaam briesje speelde met de grote bladeren in de bomen, soms leek het herfst, dan lag de weg bezaaid met uitgedroogd blad. Her en de was men de bermen aan het platbranden. Het deerde ons niet, we scheurden door de flarden rook met 1 groot doel voor de ogen: De olifanten, die geweldige sterke en knappe dieren. Het grappige is de beesten worden verzorgd, zeg maar vertroeteld in onderkomens gewoon langs de weg.
Toen we bij de eerste olifanten-boederij aankwamen, verlieten net een paar meisjes de dikke rug van de olifant. Normaal zitten mensen in een rieten mand die op de rug van die dikhuiden bevestigd is voor transport.
De olifant loopt naar een inham in de grote schuur, de zetel van de tourist is dan gelijk met een ruim platform in dit houten gebouw, zodat afstappen mogelijk is. Na tien minuten hadden we hel wel gezien. Een tweede olifanten- locatie lag in het verschiet. Eerst even een bezoek brengen aan een centrum waar men heetwaterbaden kan nemen en daarna een zeer professionele Thaise massage. Het resort heet "Aroma Pai Spa", je kunt er ook heerlijk overnachten in een zeer landelijke omgeving. Een plek om volledig tot rust te komen. Het warme water borrelt uit de grond en wordt via een bepaald systeem het resort over geleid. Een exotishe groene aanplant maakt een verblijf daar zeker aangenaam. Aroma Pai Spa wordt gerund door moeder en dochter. Het is jammer dat door een gebrek aan personeel de boel een beetje verpietert. Ron vertelde dat het vaak moeilijk is om gechikte mensen voor een baan in de touristische sector te werven. Bij het verlaten van het resort werden we door de moeder gevraagd een massage te ondergaan. We hadden echter geen tijd en moesten haar een beetje teleurstellen. Terwijl we de poort uitreden kwam er net een groepje olifanten voorbij met gasten op de rug. Zou een geweldige blikvanger kunnen zijn voor Uden in de zomer, een rondritje op de rug van een olifant over de Sacrementsweg!!!
Eerst even de tankautomaat gebruikt. Onze scootertjes kregen dorst.
Is hij mooi of niet.
Op het platform op-en afstappen
Het warmwater resort.
Heel fraai aangelegd.
Een uitnodiging tot meer.......
Watertemperatuur bijna 30 graden.
De massage ruimte.
We moesten even wachten, dit was de laatste.
Voor de tweede dikhuiden-locatie moesten we een lekker ritje met onze scooters maken. Heuvel op, heuvel af, door landbouwgebiedjes, dorpjes, kronkelweggetjes.......het platteland....landelijk......rustig en mooi. De lucht was warm, de zon heet, maar het verkoelende windje op de scooter maakte veel goed. In een flauwe bocht vonden we de tweede en zelfs derde locatie voor de verzorging van die enorme beesten. Men kon er groene bananen en stukken suikerriet kopen om die logge dieren eens te verwennen. Gewapend met een grote kam bananen liepen Mauke en ik op onze grote Thaise vrienden af.
Op weg naar de tweede olifanten locatie.
Food for Elephants.
Niet schrokken Oli.......
Banaan in het bekkie stoppen
Nu is kleintje aan de beurt.....griezelig!
Gedverdemmekes....wat een bolus!
Wat eng die slurf....oe!
Wat een koppie he.......
De volgende bezienswaardigheid die we zouden aandoen was de oude Memorial Bridge. Een stalen brug over de Pai River, die gebouwd is in 1942 door de Japanners om wapens en proviand te transporteren naar Myanmar(Burma) gedurende Wereldoorlog II. De brug bevindt zich bij km-paal 88 op snelweg 1095, Mae Malai-Pai Road. Thans ligt de brug naast de nieuwe betonnen overspanning. Even wat foto's en een filmpje gemaakt om vervolgens verder te trekken.
De nieuwe brug ligt ernaast.
Oud en oud!!!
Vergane glorie....de Japanners van WO II.
De 1095 snelweg is een brede baan en loopt door een een gevarieerd landschap. Percelen met bossen, dan weer uitgestrekte rijstvelden, mais zagen we, groente aanplant om dan weer plotseling omringd te worden door bananen-bomen. De machtige bladeren alleen al zijn een grondstof om allerlei eetwaar in te vouwen. Met een gangetje van wel 60 km per uur tuften we aan de linkerzijde van de baan. Een lekkere frisse wind blies onder onze helmen door en gaf een reuze verkoeling. Ron had ons naar een heel bijzonder chinees restaurant begeleid. Inderdaad hadden we trek. Soms vergeet je gewoon te lunchen of je neemt er de tijd niet voor. Aan de overvolle tafels was af te lezen dat een waar eetfestijn had plaatsgevonden. Lege schalen en borden waren de stille getuigen. Ze moeten hier lekker eten serveren, was onze uiteindelijke conclusie. Een prachtig opgemaakte tafel werd ons aangeboden. Het menu kwam. Uitzoeken maar. We bestelden gestoomde broodjes met een lekkere zoetige saus. Een flinke kom soep. Spareribs, rijst, groente en een kipgerecht. Hier meenden we voorlopig genoeg aan te hebben. De maaltijd smaakte voortreffelijk, het uitzicht vanaf onze tafel was subliem, wat een leven toch.
Klaar om weg te tuffen.
Uitzicht vanaf onze tafel.
Uitzicht naar andere zijde.
Aanvallen maar.....
Hier had men zijn best gedaan.
Kleintje had het naar 't zin.
Ron laat het zich smaken.
De volgende stop was een heel bijzondere tempel.
Met een volle buik en heel tevreden zijn we aan de terugweg naar Pai begonnen. Het was al dik na drie uur toen we over een zijweg van de grote baan naar onze volgende bestemming sjeesden. Inmiddels was de temperatuur bijna ondragelijk geworden. De dorpjes waar we door reden leken wel te slapen, bijna geen levende ziel te bekennen. Af en toe een vluchtende kip en slapende honden langs en op de weg. Opzij gaan doen ze niet, je moet er maar langs rijden. Middenin een dorpje ontdekten we een heel primitief uit het jaar nul daterend benzine station. Eigenlijk is dat al teveel gezegd. Een groot vat met een handpomp en een kijkglas erop. Dat was het. Grote gein. Het bijbehorende kraampje verkocht frisdrank, snacks en blikjes ijskoffie. We hebben er alle drien een genomen. Lekkerrrrrrrrr. Na tien minuten weer onze scooters bemand en rijden maar. In een open vlakte zagen we van verre een tempel opdoemen. Hoe dichter we naderden, hoe mooier het bouwwerk werd. Volledig van hout opgetrokken en uitgevoerd in prachtig houtsnijwerk. Subliem....nog nooit zoiets gezien. Een monnik die bezig was gevraagd of we de tempel in mochten. Geen bezwaar. Schoenen uit en de massieve gelakte trap op. Het inwendige van de tempel was van grote schoonheid en heel bijzonder. We maakten een aantal foto's, genoten van de koele atmosfeer en bedankten daarna de zwijgzame monnik in zijn oranje gewaad.
Een drum gevuld met bezine.
Een peilglas met handpomp.
Entree tot houten tempel.
Het inwendige van de tempel.
Een close up.
En dit alles in het buitengebied.
Achtereenvolgens hebben we nog op deze terugweg een primitief rijstpelfabriekje met stampende en heel veel kabaalmakende machines bezocht. Filmpje hiervan tzt op You Tube. Twee heel bijzondere resorts, waarvan "Where nature meet ARS" een heel bijzondere is. Zie de website. Een crematorium gewoon langs de weg. Zie foto's. Dit crematorium is modern te noemen. Het heeft een gasgestookte oven. We hebben ook crematoria gezien tussen betonnenpalen, waar men gewoon met hout de doden verbrandt . En.......wie heeft ooit de grootste mango-boom gezien van heel Thailand. WIJ....WIJ......WIJ. Na een heel bijzondere dag met een topbegeleider van formaat waren we om half zeven in ons rustige en koele guesthouse terug. Een heerlijke tuk volgde en uitgerust gingen we uit eten. We zouden onze laatste avond in Pai doorbrengenmet Pat, de eigenaresse van het restaurant en guesthouse langs de Pai River. Het was inmiddels donker geworden. De begroeting met de sympathieke Pat was heel hartelijk. Ze nam ons direct mee naar het terras aan de rivier. Onze tafel was prachtig gedekt, kaarsen in glazen houders brandden, lampionnen bungelden speels met lichtjes boven ons. De rivier stroomde kalm voorbij. Ja......dit was geweldig....wat een ambiance.....wat een ontvangst. We voelden ons koninklijk.....alleen het blauwe bloed ontbrak. Naast ons een Russisch gezelschap, flink aan de wodka, luidruchtig van de vele drank, kannen met rode en witte wijn op de tafel. Een heel dikke Rus was bovendien jarig en dat werd gevierd. Er werd gezongen, gekust, geproost:'Happy birthday to you", weerklonk. Een enorme taart werd gebracht, tig kaarsjes moesten worden uitgeblazen. De Russen vermaakten zich opperbest. Wij bestelden een koningsdiner compleet met een gefileerde vis in een nogal scherpe saus. Een grote schaal geroerbakte groente in een verrukkelijke saus. Een grote kom soep met vlees en veel groente. Een gerecht met pork en cashewnoten. Alles in ruime mate aanwezig. Van het huis kregen we een overheerlijk voorgerecht. Als toe een schaal banaan in cocosmelk met geraspt ijs. De drankjes zullen we maar onvermeld laten. Nadat we onze magen op de leest hadden geslagen nodigde Pat ons uit om even dicht langs de rivier te komen. Een hete luchtballon zou door ons vieren opgelaten worden. Onderin het midden van de ballonzak op een van ijzerdraad gemaakt frame een doordrenkte halve wc-rol. Lucifer erbij en de rol begint te fikken. De ballon met z'n vieren vasthouden, recht houden laag bij de grond en even wachten. Als de ballonzak helemaal gevuld is met warme lucht moet je hem loslaten en schiet hij als een pijl omhoog. Iedereen mag een wens doen en we bleven kijken totdat de ballon uit het zicht achter de wolken verdween. Uniek. Dit was een avond om nooit te vergeten. Bedankt Pat. Al met al kijken we terug op een heel unieke mooie dag met Ron. Welterusten !!!
Het bijzondere resort.
Zie www.paiaars.com
Idyllisch plekje op het resort.
De mooiste vissen in het resort.
Ooit gezien?
Crematorium.
En groot is hij zeker.
Nog even en dan verder.
Een resort waar je ook kunt kamperen.
Het terras bij Pat
Wat was dat lekkerrrrrrrrrrrrr
De pit in de hete luchtballon
Alle vier hebben we een wens gedaan.
Kijk...kijk.....bijna achter de wolken.
TOT ZIENS..........
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten