PING......DE GROTE RIVIER IN CHIANG MAI

Dit bericht schrijf ik even op zondagmorgen in ons guesthouse. Het is nu 9.00 am in Chiang Mai. Terwijl dit verhaal ontstaat liggen jullie in Nederland vast op 1 oor, behalve de nachtbrakers. Het weer is zoals gewoonlijk zeer aangenaam, zonnig en een temperatuur van 22 graden. We hebben er weer zin in. Weemoedig moeten we aan julie in Nederland denken.......kachel aan, koud en nat, kale bomen, donker weer. BRRRRRRRRR......Vanavond hebben we een BBQ met Ning, de dochter van onze aardige kennis Teow in Uden. We verheugen ons weer op de tweede ontmoeting met Ning.
Gisteren na ons zelfgemaakt ontbijt niet naar Tip ons smoothy-vrouwtje gegaan, omdat we als normale mensen weer eens een lunch wilden gebruiken. Als we bij haar z'on muesli/yoghurt kanjer hebben genuttigd slaan we de lunch meestal over.

De rivier de Ping of Mae Nam Ping, een flinke brede stroom stond op het programma. Via de oude stadspoort zijn we naar de Tha Phae Road gelopen. Op het plein achter de muur spraken we een jong stel dat net in Thailand was en wat informatie wilde hebben. Ook zochten ze een redelijk geprijsd onderkomen.

We lieten het kaartje van Awana House zien. Toen we ze vertelden hoe het daar was, waren ze gelijk dolenthousiast. De Tha Phae Road is een drukke brede straat die na de rivier over gaat in de Charoen Muang Road. Aan beide zijden van deze weg vele kleine winkeltjes. Wat ons  tijdens de vele wandelingen die we tot nu hebben gemaakt opgevallen is......het leggen van goede veilige trottoirs is een onbekend fenomeen in vele wijken. Je moet goed kijken waar je loopt anders ga je op je plaat. Oneffenheden, gaten, putten, 

houten deksels, extreem hoge stoepranden, ja alle ingredienten zijn er om de voetganger te doen struikelen. De straat waar wij nu liepen was een One Way Road. Het verkeer, auto's, tuk-tuks, taxibusjes, bestelauto's en honderden scooters krioelen als een constante niet te stoppen stroom door elkaar. Als je moet oversteken heb je vaak een probleem. Dat is echt uitkijken geblazen en vooral geduldig zijn. Onderweg naar ons einddoel hebben we en passant nog twee tempels bezocht.....twee van de misschien wel vijf of zes die we tegenkwamen. De eerste tempel waarvan we de naam niet konden achterhalen was weer schitterend. We hebben hem van alle kanten bekeken. Prachtige metalen uitgestanste en bewerkte dunne zilverachtige metalen kunstwerkjes hingen overal. Ze draaiden en bewogen in het zachte briesje dat er was. Achter de tempel was een soort werkplaatsje waar die metalen mobiles werden gemaakt. Een man liet ons zien hoe hij dat deed. Toen ik hem vroeg om een foto te mogen maken was hij heel verrast, hij knikte met een brede glimlach. Zn grote volle tanden waren allemaal zichtbaar. Een klein meisje was met haar poppetjes bezig.

De tweede tempel even verderop konden we ook niet weerstaan. Bij de ingang probeerden twee meisjes ons kleine pitrieten kooitjes voor 60 Baht aan te smeren. "For your lucky day today" Toen ik vroeg waar dat geluk dan vandaan moest komen, wezen ze naar de piepkleine vogeltjes die er in zaten. "Give them freedom and it brings u all the luck of the world". Ze geloofden daar  heilig in. Hebben we maar niet gedaan. Deze tempel was heel bijzonder. Hij stond vast in het teken der dieren. Overal in de tuin beeldengroepen van twee en viervoeters. Heel komisch was dat er zelfs een grote plastic Donald Duck tussen stond. Heel bizar eigenlijk, vast een geintje van de een of andere dronken monnik.De Wat Bupparam, een tempel wel zo mooi, een architectonisch wonder. Een oude monnik die daar rondliep vroeg ons waar we vandaan kwamen en begon daarna over Chiang Mai te praten. Alles in een beetje Engels en veel Thais. Bijna niet te volgen. We sjokten verder, keken ons ogen uit en vergaapten ons aan alles. Menig fotoshotje volgde. Even voor de brug over de rivier vertelde een man ons wat er langs de grote stroom te doen was en welke kant we het beste konden nemen. Het was de oever over de Nawarat Bridge. Toen we de brug overliepen was daar de rivier. Een brede donkerbruine stroom met weinig scheepvaart. Wel wat touristenbootjes. De Moezel vinden we eigenlijk veel mooier. Toen we langs de Ping opliepen kon je duidelijk zien dat het water nog niet zo lang geleden behoorlijk hoog heeft gestaan. De moddersporen waren duidelijk zichtbaar. Na een eindje langs het water geslenterd te hebben zijn we een restaurantje in gegaan. De temperatuur was aardig opgelopen. We wilden wat koels drinken en even bijkomen. Allebij een grote beker met vers sinaasappelsap met ijs.....heerlijk! We hadden een tafeltje langs de Ping met mooi uitzicht. Wat een rust, we kwamen weer helemaal op adem. Terplekke deze blog bijgewerkt. Opeens begon mijn linker enkel te jeuken, het leek net of ik elke keer gestoken werd. Bij nadere inspectie bleek ik op een mierennest in de houten vloer te zitten. Hele kleine pokkemiertjes zaten in mn sok en schoen.Ze beten als gekken toen ik ze verwijderde. Was niet leuk. Na anderhalf uur zijn we vertrokken. Het vervolg van onze trip langs de oever was heel rommelig, we zagen totaal geen water. Een trottoir was er niet, dus de weg fungeerde als looppad. Eigenlijk was de hele boel verpauperd. Omdat we tussen twee bruggen inzaten moesten we naar de eerst volgende. Opeens zagen we in een inham een eettentje en als we eerlijk mogen zijn, we hadden best trek. Soep leek ons wel wat. Na de menukaart geraadpleegd te hebben, bestelden we noodles-soep met visballetjes, een soort bamisoep. Bij het eerste hapje keken we elkaar aan....en....in koor zeiden we "LEKKKKERRRR". De soep was kruidig en een beetje spicy.Met een klein lepeltje en een stokje hebben we de noodles naar binnen geslurpt. Zestig Baht, ongeveer 1.50 euro rekenden we af. 

Toen we de brug over waren kwamen we regelrecht in een mega-markt terecht. Duizenden kramen en winkeltjes, de straatjes gevuld met van alles  en nog wat. Karretjes, scooters, tuk-tuks en heel veel mensen. Het leek net een mierenhoop. Je weet gewoon niet wat je overkomt. Alles is er te koop tegen belachelijke prijzen. Zeker een uur hebben we er rondgedoold. Vandaag hebben we alles te voet gedaan.... 10 kilometer hadden we in de kuiten toen we toch wel moe in ons guesthouse aankwamen.

NB.
Dit kerstsetje hebben we gekocht.....Als we het mochten vergeten......Familie, vrienden en kennissen: PRETTIGE KERSTDAGEN.