HALF RONDJE CHIANG MAI

Half rondje Chiang Mai houdt ongeveer het volgende in: De benen wagen nemen, je voorzien van spijs en drank en dan de pas erin totdat je er bijna bij neervalt. Dat is wat wij onszelf vandaag hebben aangedaan. Met veel genoegen uiteraard.

Even ter verduidelijking. De oude stad Chiang Mai, die zich binnen het gele vierkant bevindt, wordt begrensd door vervallen bakstenen stadsmuren en grachten. Binnen dit vierkant, zie de dubbele gele lijnen staat het vol historische tempels, winkels, hotels en pensions. Ons guesthouse bevindt zich in een zijstraatje van de Ratchadamnoen Road en die is te vinden op de horizontale helft van het gele vierkant.
Met half rondje Chiang Mai bedoelen we dus de bovenste helft van het vierkant. Op vele locaties aan de buitenste rand bevinden zich ontzettend veel winkeltjes en restaurantjes. Honger en dorst behoef je er niet te hebben.
Vervelen is een vies woord, er is van alles te doen en te zien. Neem alleen al de weg aan beide kanten van de gracht. Een lange stroom auto's en scootertjes. Als je moet oversteken, is het oppassen geblazen. Soms moet je je er gewoon tussenwringen anders kun je het wel vergeten en sta je te wachten tot St.Juttemis.

Op ongeveer de helft van de rechterzijde van het  vierkant vind je tal van eettentjes, waar je ter plekke kunt eten, langs de weg, maar je kunt ook eten meenemen en dat hebben wij vandaag gedaan. Allebei een halve kippenborst, een overheerlijke goedgevulde loempia en twee zakjes gefrituurde banaan in een omhulsel van aardappelmeel. Twee flesjes zuiver sinaasappelsap en een flesje gekoeld water.In de eerste bocht van het vierkant bij de overblijfselen van de oude stadsmuur in de schaduw van twee grote bomen hebben we deze geimproviseerde lunch gebruikt. En........dat was........grote gein !!!

 

Na de lekkerste lunch ooit in de benenwagen geklommen. Toen we daar onder dat heerlijke bladerdak van de oude boom zaten, viel het wat betreft de hitte van de vroege middag best mee. Maar eenmaal op weg.....was de temperatuur bijna ondraaglijk. Tegen de 35 graden zeker. Maar zo dachten we.....we laten ons niet kennen. Je moet natuurlijk wel blijven drinken. Wanneer we op stap zijn hebben we altijd een rugzak bij ons met vakjes voor kleine waterflesjes. Reuze handig. Ook bewijst de stoffen schoudertas, waarvan Maukie er maar twee gekocht heeft, goede diensten. Regelmatig doen we gelijk boodschapjes onderweg en dan is zo'n ding bijna niet te missen. Wanneer je slentert zoals wij regelmatig doen, vallen je dingen op die je als je bv een tuk-tuk of een taxibusje neemt nooit zou zien. Hier dit bijvoorbeeld.

of dit.........

en dit.....

en.......

Een man die achter een oude Singer-naaimachine zit, herstelklusjes doet gewoon langs de straat. U n i e k toch! Wat is Thailand toch een bijzonder land. Op de bovenste lange zijde van het vierkant waar wij nu lopen is van alles te zien. Je kijkt je ogen uit. Om te beginnen......het trottoir.......een ongeregeld zooitje stenen, tegels, cement, betonnen deksels waarover als je niet uitkijkt je nek breekt. Hoge stoepranden. Het is niet :"Sammy kijk omhoog Sammy....maar Sammy kijk omlaag Sammy". Een keur aan winkeltjes en restaurantjes kom je tegen. Armoedige maar ook bedrijfjes die het aankijken waard zijn. Zo zagen we een vrij grote winkel waar ze alleen maar motorhelmen en aanverwante zaken verkopen. Fotograferen verboden, zie je tussen de helmen staan. Beetje knullig. Zo was er ook een prachtige zaak, waar men oude, elegante, lange dames japonnen verkocht. En dan sta je ineens voor een paar metaalbewerkings-bedrijfjes. Het personeel boort, snijdt en slijpt asof het een lieve lust is. 

Gelukkig liepen we aan de schaduwzijde van de weg. Het was snik.....ja echt....snikheet. De lucht trilde.

Smog alom aanwezig. Transpiratie druppels op onze smoelen, natte lijven, hete koppen, vochtige kuiven.

"Moppie...., we moeten even rusten en wat drinken", riep ik nogal luid. Mijn ogen vielen op een paar gestapelde groene stoelen. Twee van de stapel gehaald en........zitten......flesjes water en sap erbij en....vullen jullie dat zelf maar in...............z u i p e n!!!

Ja vocht heb je echt nodig, drinken moet, je droogt zo uit......en dan is de ellende niet te overzien. Met gemak drinken we allebei een liter water op. Je kunt het overal kopen, gekoeld en ongekoeld. 

Na deze rustpartij verder gelopen. De eerste brede zijweg overgestoken. O ja....dat is ook een verhaal apart. Probeer niet direct na de bocht over te steken, loop ietsje door de zijstraat in, heb je meer overzicht.

Het zijn vooral de scootertjes van 125cc die echt als mieren de wegen bevolken. Ze sjezen door de bochten alsof hun leven er van afhangt.

Het oversteken overleefd te hebben en vervolgens menig restaurantje voorbij gegaan te zijn. Een tempel.....ja eentje waar paardefiguren de boventoon voerden. We hebben inmiddels bij vele tempels kennis gemaakt met allerlei dierenfiguren en vreemde zevenkoppige draken, maar paarden....nee....nog niet.

Hier zijn ze dan............

Een Buddha ontbreekt nooit. We hebben er al vele gezien, in verschillende vormen en gedaanten. De Thai zullen ze altijd heel eerbiedig benaderen met de handen direct onder de kin en heel vaak buigend en knielend. Zo te zien is men hier erg gelovig. Het doet ons toch wel wat.

Als je "A" gezegd hebt, zul je ook "B" moeten zeggen. We waren toch wel moe, de beentjes hadden het zwaar te verduren en ........heet bleef het. Weinig of geen wind. Kunnen jullie je er iets bij voorstellen. Twee oude taarten, op het heetst van de dag........wandelen.....lopen alsof het een lieve lust is en die lust was op dit moment ver te zoeken. Er moest een nieuwe uitdaging komen of een plek waar we even tot onszelf konden komen. "Sellie, meisje, wacht even....ik heb een idee. Zie je aan de overkant dat computercentrum en die supermarkt.....A I R C O........het woord was eruit ". Ja....omdat we daar al een keertje waren geweest, wisten we dat het er koel was en dat er zitjes waren. Wij...ons over twee rijbanen gewurmd te hebben, het koelte-paleis in. O....O.....OOO.....wat was dat lekker. "Hier gaan we nooit meer weg, hier blijven we de rest van de dag". Bij een klein zaakje stonden wat stoeltjes, twee tafeltjes en een diepvriezer met heel veel ijsjes erin. Twee heerlijke punten met het lekkerste ijs van de wereld waren de onze. Dit was smikkelen en smullen. We kwamen van de hel in de hemel.

Drie kwartier zijn we daar gebleven. Ongelooflijk maar we hadden weer nieuwe energie en konden de hele wereld weer aan. Daar waar we waren overgestoken zijn we verder gegaan. Enkele braak liggende terreinen, die niet direct een schoonheidsprijs verdienen gingen aan ons voorbij en toen ineens een wit gebouw, Jugendstill-look a like, met prachtige ornamenten langs de hele gevel en schitterende glasinlood raam-partijen. Niet te geloven........in Thailand......in Chiang Mai. Sommige deuren waren er niet meer en dat nodigde uit om binnen eens een kijkje te nemen. We begrepen er helemaal niets van.........

Tijdens onze rondgang in dit uitzonderlijke complex ontdekten we een oud zwembassin, beeldengroepen en een ander gebouw. Op het terrein moet een prachtig aangelegde tuin geweest zijn, getuige de verwaarloosde oude aanplant en delen van bloemperken. Ook troffen we er vele door de tand des tijds verwaardeloosde stille getuigen aan. Wij denken dat dit geheel een hotel is geweest, gebouwd in de laatste jaren van de negentiende eeuw. Waarom het er thans zo bijstaat en wat er precies gebeurd is zal wel een raadsel voor ons blijven. Misschien weet Google raad.

Inmiddels kwam het eind van deze wandeling stukje bij beetje in zicht met veel rusten, drinken, hoofden en wenkbrauwen drogen, ijsje eten, zuchten en kijken. Nu  hadden we de zon vol voor ons....tjonge....tjonge....wat een hitte maar deze wandeling is geweldig. En die ongemakken horen er gewoon bij. Onderweg nog even de reis naar Myanmar besproken voor 13 januari....dan moet ons visum nog eenmaal verlengd worden. Een Seven/Eleven winkel bezocht. En passant nog een Deens echtpaar ontmoet. Zij vertelden ons dat Belgie een regering heeft.....die Belgen toch....en dat ze blij waren geen EURO te hebben en die zou er nooit komen ook. We waren blij met de aanblik van de Ratchadamnoen Road, onze tanden waren zowat versleten. Een pot Oelong-thee en een heerlijke zit brachten uitkomst. Dat was ook de plek waar we twee Fransen ontmoetten, mannen van in de zestig, vloeiend Engels sprekend....broers. Ze wonen al vier jaar in ChiangMai, met hun Frans pensioen lukt dat hier heel goed. Wat hebben we samen gelachen en ons "Au revoir, messieurs" was helaas het einde van dit amicale gesprek.