Staat wel goed hè.....2012. Ja lieve mensen, daar kunnen we niet meer omheen, het is een feit.....we kunnen het niet meer terugdraaien. Allereerst moeten we even onze schoondochter en de rest van de familie feliciteren met de verjaardag van Ilse uit een ver Thailand. Hoe hebben wij de eerste twee dagen van het nieuwe jaar doorgebracht. Nou we kunnen wel zeggen......rustig. Op Zondag 1 januari zijn we na het bijwerken van dit blog gaan wandelen. Mauke wilde naar een bepaalde markthal om nog wat thee in te slaan. Een 5 kilometer lopen is dit wel. In de hitte....maar daar beginnen we aardig aan te wennen. Alhoewel we mijden wel de zon.
Die rode kooien gebruikt men om waar uit te stallen wanneer de avondmarkt een feit is. Die gaan we nog een keer bezoeken. Toen we hier op deze plek aankwamen, kregen Mauke en ik wat woorden. "Waarom breng je me nou uitgerekend hier, ik bedoel die andere markt" "Jij ook, je doet maar wat je wilt, zonder met mij te overleggen....bah...eigengereid mannetje !!!" "Rustig maar vrouwtje", was m'n weerwoord. "Ik wilde die straat graag lopen, hij is gezellig, er zijn shopjes enz enz." "Geloof ik helemaal niets van, je wilde naar deze markt en je ziet het resultaat". "Geen thee"...zei ik zacht. "Kom laten we even gaan zitten en een maiskolfje eten" zei ik voor de grap. "Oh....meneertje moet weer zo nodig", dat is voor de afleiding, ik heb je heus wel door hoor", bracht mijn eegaatje vinnig uit.
Na het verorberen van deze geroosterde kolf, zijn we als goede maatjes doorgelopen. Ach...een klein woordenwisselingetje moet kunnen in een goed huwelijk. Na dat ik deze twee beeldschone Thaise meisjes had gezien, kwamen we bij een klein eetzaakje terecht gerund door een ouder echtpaar. Het rook er lekker en wat doe je dan. Naar binnen gaan natuurlijk, vooral als je nog moet lunchen.
Mauke nam noedelsoep met kerrie en ik een simpel rijstgerecht met kip. De saus die erover moest gaf er een delicate smaak aan. Twee flesjes water waren voor het lessen van de dorst.
Na dit intermezzo hebben we onze weg vervolgd. Vrij vlug kwamen we bij de markthal terecht die Mauke bedoelde. Ze was in haar nopjes. Het tentje met tig soorten thee was snel gevonden en het vrouwtje sloeg haar slag....en passant kocht ze nog even een paar beeldige sandaaltjes. "Kost toch geen drol", flapte ze er uit.
Op zondag zijn de markthal en de winkeltjes erom heen gewoon open. De winkels die wat verder van de markt af liggen zijn gesloten. Dikke rolluiken hangen voor de etalages, het is dan echt een dooie boel.
We hebben al eerder beschreven wat voor een happening zo'n hal is. Wij blijven het boeiend vinden omdat we elke keer als we daar komen wat nieuws ontdekken. Nu hebben we de tentjes eens bekeken waar de Thai hun eten vandaan halen. Het aanbod van artikelen is enorm. Toen we langs een dame liepen die sticky-rice (kleefrijst) verkocht, kregen we onbedaarlijke trek. We kochten twee bakjes bij haar. In z'on bakje van harde piepschuim legt ze eerst een bananenblad, dan komt daar de rijst op en dan schilt ze een mango, maakt er reepjes van, legt de gele stukjes op de rijst en giet er cocosmelk over. JE WEET NIET WAT JE EET. Het is een delicatesse in Thailand. In de souterain hebben we alles opgepeuzeld.
Toen we na een tijdje marktmoe waren, zijn we rustig in de richting van Awana House teruggelopen, maar nu door een andere straat. Onderweg nog wat boodschapje gedaan. Honger hadden we niet meer. Om tien uur 's avonds, na een flinke tuk, zijn we nog even naar het plein en de hoofdstraat gelopen. Het was die avond-kunstnijverheidsmarkt die ons hiertoe deed besluiten. Om twaalf uur kropen we in bed.
Maandag 2 januari.
Vandaag hebben we niet veel gedaan. 's Middags na de lunch wat gewandeld en hier en daar rondgehangen.
De lunch gebruikt bij de zaak waar we altijd brood kopen. Je kunt daar heerlijk onder de palmen in de schaduw zitten. Alles is heel rustig en relaxed.
Laat in de middag verzeild geraakt in een heel leuk restaurant, we hebben daar een lekker pot thee genomen en gekeuveld met een zeer aangename Fransman, die hier met zijn broer al vier jaar woonde. Hij sprak vloeiend Engels, un peu hollandais en bezocht weleens de plaats Deurne. We hebben na dit leuke samenzijn hartelijk afscheid genomen.
O...ja...die hebben we nog even gekocht. "RAMBOUTANS", een zalige vrucht te vergelijken met Lychees. De lievelingsvrucht van Dijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten