Het Mae Kuang Reservoir
Lijkt een beetje op het Garda Meer.
Afgelopen maandag kwam Ron met een leuk voorstel. "Jongens, hebben jullie zin om dinsdag met de scooter erop uit te trekken, de bergen in". Natuurlijk hadden wij daar zin in. "We doen het zo. We gaan met twee scooters. Iemand van jullie bij mij achterop en de ander bij Ae, de kapster. Ze wil graag met ons mee, het is een aardig vrouwtje en ze heeft er helmaal geen bezwaar tegen om iemand achterop te nemen." Om klokslag half elf zaten we op de weg. Mauke bij Ae achterop en ik bij Ron. Eigenlijk zou het als volgt gaan. Mau. ke bij Ron acherop en ik bij Ae. Dat hadden wij buiten haar om bekookstoofd. Maar daar trapte Ae niet in. Zo als elke dag was het weer uitstekend, strak blauwe lucht, veel zon. Het is wel even wennen om als duo-passagier mee te rijden. Het buddyseat is niet al te groot, dus je zit dicht op je voorganger.Acherop het zadel zitten handrepen waar je houvast vndt. Ondanks het drukke verkeer zaten we vrij snel buiten ChiangMai. Via Doi Saket kwamen we snel op de118 uit. Onze beide brommertjes liepen als treinen. Ron reed voorop, Ae en Mauke volgden. Toen we richting waterreservoir reden vroeg Ron of ik wilde rijden. Nou dat liet ik me geen twee keer zeggen. Even een stukje proef gereden om de versnellingen te leren. Je moet met de linker voet 4 versnellingen bedienen. Met de voorkant van de schoen 4 stuks om weg te rijden, met de achterkant terugschakelen. Wel even gas terugnemen. Op een duidelijk verlicht display zie je in welke versnelling je zit. Met je rechter voet moet je remmen. Bijremmen met de rechter handrem kabel. Kind kan de was doen.
Ron met de spullen.
Henk heeft het potje al op.
Ae en Mauke beste maatjes.
Daar rijden we.
De weg naar het waterreservoir was lang en recht. Ae reed voorop met Ron achterop. Wij volgden. Links van ons bebossing, rechts een waterkanaal en de heuvels. Vele teakbomen gingen aan ons voorbij. Af en toe mooie vergezichten. De weg begon iets te stijgen. We naderden een stenen omheining met poort. Oppassen voor de gemene verkeersdrempels in de weg. Toen we dezze hindernissen genomen hadden zijn we rechtaf geslagen. De scooters liepen als een zonnetje, ze zijn toch wel erg gemakkelijk, je komt echt overal. Opeens boog de weg rechts naar beneden. Tussen de bomen door konden we het blauwe meer waar- nemen. Een uniek stukje natuur vouwde zich open. Ron nam de scooter van ons over omdat de weg naar het meer toe van zeer slechte kwaliteit was. Wij namen de benenwagen. Beneden aangekomen wachtte ons een plek, zo mooi, zo rustig, zo verrassend. Men had boven het water leuke zitjes met banken en tafels opgetrokken. Daar zijn we gaan verposen.
Ron en Ae in afwachting.......
Dit is Ae, een aardig vrouwtje.
Wanneer je in Thailand ergens gaat zitten, kun je de klok erop gelijkzetten. dat iemand komt vragen of je wat wilt drinken of eten. Meteen krijg je een menukaart of compleet boek toegeschoven. Ook nu. Het magere vrouwtje bleef wachten tot we iets bestelden. Gefrituurde garnaaltjes in een krokant omhulsel leek ons wel wat en allemaal een flesje Sprite. Ja lieve mensen dit was genieten. Moet je je voorstellen. Je zit in Thailand aan een wondeschoon stuwmeer, omringd door een laag gebergte,een knalblauwe lucht boven je, zon en een licht briesje om je verkoeling te geven. En niet te vergeten, het heldere water aan je voeten met tientallen exotische vissen. We lieten ons het zeeban ket goed smaken en genoten allen met volle teugen. Onze gast Ae, een alleraardigst vrouwtje spreekt bijna geen Engels. Communiceren wordt dan wel heel moeilijk. Maar met gebarentaal kom je een heel eind. Uiteraard hebben we kiekjes geschoten. Dit moment moest vereeuwigd worden. Wat vinden jullie van de shotjes.
Garnaaltjes....erg lekker
Zij heeft mijn haar geknipt
Ron en Ae....een koppel???
Reuze gezellig met z'n allen
Het mooiste plekje van de wereld.
Ons verblijf aan het Mae Kuang Reservoir was echt geweldig. We konden bijna niet wegkomen. Toch zijn we gegaan. Ron en Ae hebben de scooters naar boven gereden, wij zijn te voet gevolgd. We hebben dezelfde weg teruggenomen totdat we uitkwamen bij de 118 snelweg naar Chiang Rai. We herkenden deze toch wel drukke verkeersader naar het noorden vrijwel onmiddellijk. Met de scooter van Ron schoten we flink op, hij en Ae reden voorop. Lieve mensen wat lopen die toch. Twee personen en dan een aardige klim nemen is totaal geen bezwaar. Die 125 cc machientjes trekken alsof het een lieve lust is. Je moet alleen tijdig terugschakelen. Op een gegeven moment de 118 naar rechts verlaten en het binnenland in. Dan kom je van de hel in de hemel. Wat een rust. Weer die slapende dorpjes. Het rijden met de scooter is ook veel aangenamer, niet dat hectische gedoe van de grote weg. Omdat Ae scooterproblemen had zijn we in een klein dorp gestopt bij een vrij grote scooterreparateur. Een blik en een proefrit waren genoeg om het euvel te verhelpen. Omdat Ron en Ae wilden badderen in een heetwaterbad en daar bijna geen touristen komen zijn we daar naartoe gereden. Op een prachtige locatie compleet met bronnen, een restaurant en andere zaken die het leven plezierig kunnen maken, zijn we de rest van de dag gebleven.
De snelweg.
Tanken moet.
Op de plaats van bestemming.
De heetwaterbron, je kunt er een ei in koken.
Kanalen brengen het hete water verder.
Het water was warm....de lucht ook.
Omdat het inmiddels 2 uur was geworden, begonnen onze magen behoorlijk te knorren. In een hal waar verschillende eetstalletjes waren met elk een eigen keuken, hebben we er eentje uitgezocht. Dat was een schot in de roos. We hebben nog nooit zo lekker gegeten. Echt Thais......dat komt ook door onze leuke gastvrouw Ae. Zij drukte deze keer haar stempel op het geheel. Komt natuurlijk ook doordat zij Thais spreekt en beter de kok kan uitleggen wat we precies wilden. Na deze voortreffelijke maaltijd, hebben we een leuke wandeling in het buitengebied gemaakt. Eigenlijk was het te warm, de hitte was bijna ondragelijk. Ae dekte gelijk haar hoofd af om de zon te weren. Schrijver van het blog nam een afgevallen blad van een teakboom en gebruikte het als schaduwparapluitje. Via een smal weggetje langs een beek, kregen we een prachtig beeld van het domein van de Thaise boeren. Kleine rijstveldjes, groenteperceeltjes en andere cultuurprodukten. Ook ontdekten we een stal met een paar karbauwen, die heel nieuwsgierig in onze richting keken.
Een deel van de maaltijd
Weer een gerecht
Het domein van de kok.
Eet smakelijk!
Kleintje geniet zichtbaar!
Het plattelland in.
Wandelen langs de beek.
Zo warm was het.
Landweggetje
Ae en Maukie poseren voor een stal
Bananen rijp om geplukt te worden.
Ooit gezien
Na de verrassende wandeling zijn Ae en Ron naar het badhuis gegaan om zich lekker onder te dompelen in het uit de grond komende bronwater. Wij hebben ons vermaakt in de omgeving van de bron. Om wat op verhaal te komen hebben we eerst in een koel houten prieel gezeten met uitzicht op de omgeving. Achter ons een landelijk tafereel, een landje met van die typisch Thailandse koebeesten erop, vergezeld van een heel koppel witte insectenpikkers, zg. koereigers. Deze witte doerakjes doen zich tegoed aan de irritante pestkoppen die de koeien tot vervelends toe tergen. Het voetbalveld aan de andere kant van ons was niet bezet......PSV was in Eindhoven. Uiterst links van ons openbare was- en badplaatsen voor de lokale bevolking. Enkele vrouwen en mannen waren op een speciale manier aan het badderen. Dat doen ze als volgt. Langs het bassin waar je niet met handen en voeten in mag komen is een brede betonnen rand. Daar zitten de mannen en vrouwen zijdelings op. De edele delen en borsten zijn bedekt. Ze zepen zich wat in en gooien dan met een plastic bakje het warme bronwater over zich heen. Simpel en doeltreffend. Het liep inmiddels naar half vijf. Voor de avond hadden wij een afscheidsontmoeting bij Ning, de dochter van onze Thaise vriendin in Uden. Om vijf uur reden we aan. Het was in de bergen behoorlijk fris op de scooters, we hadden vesten meegenomen. Met de schemering waren we in ChiangMai terug. Dankzij Ron kijken we terug op een zeer geslaagde dag.
Koffie en thee bij de hotspring.
De bron kookt een ei.
De bron
Badderruimte
De koebeesten.
Koereiger in de buurt
Schaduw in het houten prieel
Moesje mijmert
Kalkafzetting in water.
Verpoosruimte aan de openbare badderplaats
Openbare badderplaats
De betonnen rand
Nog even en dan gaat Maukie ook badderen.
Een uurtje speling hadden we nog. Geen tjd om een tuk te plegen. Moe waren we wel, maar een leuke avond in het vooruitzicht maakte veel goed. Kwart over zeven reden we in de tuktuk over de ring. Als je snel van punt A naar B wilt, dan is de tuktuk het ideale vervoermiddel.De chauffeur weet als geen ander de goede weg. Hij is voorzichtig en snel. Voor de prijs hoef je het niet te laten. Klokslag half acht stonden we bij Ning binnen. Marco en Wenke waren er ook. De BBQ stond op de tafel. De houtskool lag te gloeien in de ronde pot van ijzer en een soort aardewerk. Boven het vuur een metalen pan. Het is een heel speciale. In de onderste ring van de pan doet men bouillon. Daarin snijdt men de groente. Rond het puntig deel van de pan legt men gemarineerd vlees. In de punt van de pan verzamelt zich de hitte van het vuur. Het vlees gaart. De goente in de ring gaart licht en blijft knapperig. Twee vliegen in een klap. Gaar en geroosterd vlees en warme knapperige groente. Vernuftig. De avond was zeer geslaagd en voor we het wisten was het twaalf uur. Half een waren we weer in Awana House.
De BBQ en de bewuste pan.
Ning laat zich het goed smaken.
De BBQ
Wenke en kinderoppas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten