Toen we na een ochtend op het panoramadak te zijn geweest buiten kwamen, vroeg Ron ons of we zin hadden met hem te lunchen. Natuurlijk hebben we ja gezegd, hij is een innemende man, een leuke prater en reuze gezellig. We zijn op weg gegaan naar Darets, onze stamkroeg mag ik wel zeggen. De temperatuur was zeker tegen de dertig graden en schaduw was een groot goed. Toen we door de oude stadspoort op het plein kwamen, was het daar al een drukte van jewelste. Men had er van alles bijgebouwd en we kregen de indruk dat men gereed was voor oudejaarsavond. Zeker drie TV-wagens stonden er met flinke schotels op het dak.
Zoals altijd was het een geweldige lunch bij Darets. Mauke nam een noodle-soep, Ron een rijstgerecht en ik een eenvoudig hapje......rijst....wat vlees en een zoete saus. Onze tafel stond in een leuk hoekje en we hebben tijdens het eten wat afgebabbeld. Na ongeveer anderhalf uur zijn wij de stad ingegaan en is Ron teruggelopen naar zijn guesthouse. Na ons rondje door de stad en het doen van wat boodschapjes zijn ook wij teruggegaan naar Awana House. Het was eigenlijk te warm om iets te ondernemen. Een flinke tuk volgde.
Het was al donker toen we ontwaakten. Nog wat aan deze blog gewerkt. Inmiddels was het 10 uur. Nog maar twee uurtjes te gaan en het nieuwe jaar zou zich aankondigen. Toen we de Ratchadamnoen Road, de hoofdstraat inkwamen, kon je bijna over de hoofden lopen. We wurmden ons door de menigte om naar het plein te gaan. De hoofdpoort was afgesloten. Toen we omhoog keken waren er honderden lichtjes te zien, die dreven of het zachte briesje. We begrepen er niets van......."Wat was dit". Elektrische lampjes konden het niet zijn, maar wat dan? Het bleef een groot raadsel totdat we achter de muur konden komen, wat een hele onderneming was. Nog 1 obstakel, een grote TV-wagen, met ronkend aggregaat en een knoert van een schotel op het dak, belemmerde het uitzicht. Toen we achter deze wagen verdwenen, werd het ons opslag duidelijk. Hete luchtballonnen van 1 meter hoog en een diameter van 50 cm. Een van dun ijzerdraad gemaakte open bodem met in het midden een groot esbitblok. Slim bedacht en een blikvanger van jewelste. Als het blok werd aangestoken, hielden twee mensen de ballon (gemaakt van heel dunne stof) vast totdat er voldoende hete lucht in dat ding was en dan was een klein zetje genoeg om hem omhoog te krijgen. Ingenieus !!!
Omdat we nog wat wilden eten, geprobeerd bij onze stamkroeg DARETS te komen. Dat was een hele opgaaf. Mensen....mensen....mensen! Eettentje na eettentje. Stoelen en tafels op de trottoirs. Overal etende en smullende mensen. Flesjes bier.....ja het was een grote maar dan hele grote happening. Op een hoog podium een rockgroep, keiharde muziek. Staketsels met de mooiste verlichting, knipperend in vele kleuren, om bijna gek van te worden. Borden met 'Happy New Year 2012" erop. Handelaren die hun waar aan de man wilden brengen.
Darets was vol, men had er zelfs tafels bijgeplaatst. De zitjes langs de trottoirs bezet. Gelukkig vonden we een vrije stoel aan een tafel waar een heel gezin genoot van alles en nog wat. "Kleintje, ga zitten ", schreeuwde ik op haast bevelende toon. Sellie nam plaats. Gauw even wat te eten gehaald, elk een bakje friet en gepaneerde kipschnitzel in blokjes gesneden met een stokje erbij. Zalig. Toen ik daar naast mijn ega stond werd me een kruk door de man van dat gezin aangereikt. Zo zijn de Thai nu........ze helpen je bijna altijd met een brede glimlach op hun gelaat. Moet je in Nederland om komen. Men heeft totaal geen respect meer voor een ander. We voelen ons dan ook thuis in Thailand en spelen met een bepaalde gedachte.
Terwijl we genoten van alles om ons heen, waren twee vrouwen met een schattig kindje bij ons komen staan. De kleine meid, op z'n zondags gekleed had een ballon aan een dun stokje. Ze gooide het ding tussen de mensen, die brachten hem dan lachend terug. Ook ik fungeerde als speelmaatje van haar. De moeder wilde het spelletje afremmen en vroeg of ik er last van had. "O......No...it is ok", reageerde ik. Ondanks we het vreselijk naar 't zin hadden, zijn we toch maar weer gegaan. Nog even de familie bedankt voor de kruk en de vrouwtjes met het kindje verwittigd dat onze plaatsen vrijkwamen. Met het bekende Thaise gebaar werden we bedankt.
Tjonge....tjonge wat was het druk, de menigte schoof als een lange aaneengesloten rij naar het centrum van het plein. Overal voelde je ellebogen, men duwde en probeerde in te halen. Ik liep voorop, het liep naar twaalven. Maukie had m'n riem vast, go-go girls dansden als gekken op het keiharde ritme van de rockmuziek. Er was bijna gaan doorkomen aan. Een file van mensen, hebben jullie er ooit van gehoord, moest door ons genomen worden. Ik drukte me naar voren, duwde flink, benutte elk gaatje wat vrij kwam en bleef schuifelen in de richting van het plein. Bij een eettentje waar een man kleine pannekoekjes met kebab bereidde zijn we gestopt omdat daar een klein beetje ruimte was. Geschreeuw klonk, vuurpeilen schoten de lucht in, watervallen van vuur tussen de bomen, hevige knallen, rood licht, wit licht, rook, ontploffend kruit......BOEM>>>>BOEM>>>>>BOEM>>>>>, daar was ie 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten