Een heel bijzondere dag voor ons. Ben is45 geworden. Proficiat jongen...een leuke dag vandaag met vrouw en kinderen. We denken aan jou in het verre Thailand.
Toen we in december in Bangkok waren, was het wennen wat de warmte betreft. Nu eind januari begint de hitte toch wel ondragelijk te worden. De airco op de kamer staat voortdurend op maximum, behalve 's nachts. Een laken op bed is soms nog teveel. We doen alles heel rustig, lopen en bewegen in de laagste versnelling en zoeken plaatsen op waar wind is en de tropische warmte geen vat op je heeft. Dan kom je vanzelf uit bij de Chao Phraya River. De grote levensader van Bangkok. Goed voor koelte, wind en vertier. Je kunt de rivier op een paar manieren bevaren. Met de longtailboat, een luxe plezier vaartuig of gewoon met de lijnboot. Wij hebben de laatste mogelijkheid ontdekt. Je koopt voor 15 Baht per persoon een kaartje en kan dan werkelijk kilometers varen of stroomafwaarts of opwaarts. Geweldig, gewoon tussen de locale bevolking en wat touristen. Het op- en afstappen vanaf een drijvend caisson is een belevenis op zich. Wanneer het schip de ligplaats nadert, vaart de stuurman er iets voorbij en manouvreert zijn vaartuig zijdelings naar het caisson toe.Scherpe fluitjes klinken, signalen voor de stuurman hoe ver hij van het drijvende blok af is. Zijn assistent, een lenige jongen, fluit nog een paar keer ten teken dat de boot goed ligt en springt er met een touw met lus af. Gooit het over een bolder, fluit nog een paar keer en het vaartuig wringt zich aan de kabel naar voren waardoor het gevaarte pal naast het caisson komt. Weer die snerpende fluitjes ten teken dat alles ok is. De hekken gaan open en het in-en uitstappen kan beginnen. De jongen blijft heel attent om er voor te waken dat er geen ongelukken gebeuren. Wanneer idereen veilig aan boord is gekomen of het schip verlaten heeft. Weer hoge fluittonen, de lenige man springt met het touw aan boord en de boot begint te varen.
Dit is pier 13 aan de Khao San Road.
Vrouwtje is veilig aan boord...ze geniet!
De rivier.....een plaatje!
Spreekt voor zich.
Pier 13 Banglumpoo steiger is de plaats waar je het beste vanaf de Khao San Road kunt op- en/of afstappen. Natuurlijk kun je ook ergens anders gebruik maken van de lijnboot. Wij nemen altijd het schip met de ORANJE-vlaggetjes, dat brengt je altijd naar pier 13. Er varen ook schepen met andere kleuren. Zig-zagsgewijs doet ze verschillende plaatsen aan langs beide oevers. Vandaag gaan we eens stroomafwaarts. We blijven tot het eindpunt aan boord en gaan dan eens kijken in een deel van Bangkok waar we nog niet geweest zijn. Spannend! Een enorme blikvanger is vanaf pier 13 de Rama VIII bridge, een betonnen kolos met stalen kabels......Wikipedia zegt hierover: De Rama VIII Brug werd op 20 september 2002, official geopend in Bangkok, Thailand. De brug bestaat uit een pyloon ongeveer een derde of de afstand noordwest aan het eind van de brug. De kabels zijn uitgestrekt van de pyloon tot aan het wegdek. De brug overspant de rivier de Menam in Bangkok. De brug is 2,45 km lang inclusief de overspanning. Sinds de brug gebouwd is, is de Rama VIII bridge een architectonische toeristenattractie geworden en staat de afbeelding op de achterkant van het 20 Baht biljet.
Henk in zijn element.
Rama VIII Bridge
Rama VIII Bridge bij avond.
Nieuw bootsmaatje?
Nu nog vrije plaatsen.
De Chao Phraya River
Deze rivier kun je een beetje vergelijken met de Rijn, er is altijd leven. Het beweegt, vaart,, stroomt, ruikt, zoals we al eerder schreven het is een levensader van de eerste orde. Alleen zijn we hier in Thailand.....blauwe lucht.......zon.....en.......wind. De hitte die in en boven de stad aanwezig is wordt hier weggeblazen. Heerlijk !!!
Een monnik voor ons.
Het eindpunt van onze grandiose tocht naderde. Weer die schelle fluitjes. De boot dreef zijdelings naar de aanlegpier toe. Weer fluitjes. Man naar de wal. Kabel om de bolder, fluitjes, en de boot trok zich aan de kabel dicht tegen de oude autobanden aan die aan elke steiger vastzitten. Weer fluitjes ten teken dat alles ok was. Iedereen verliet het vaartuig en ging zijns of haars weegs. Wij kwamen in een hele nieuwe omgeving. De pier was ruim. Het is een open betonnen gebouw op palen, deels in de rivier, deels op het land gebouwd. In de buurt heb je allerlei andere verbindingen die je vervoer naar elders kunnen verzorgen. Ook tref je er vele winkeltjes en eethuisjes aan. En dan maar niet te spreken over nietsnutten, bedelaars, handelaars en andere personen die profijt proberen te trekken uit de situatie rond de pier. Bij een Seven/Eleven winkel twee lekkere ijsco's gekocht en onder de overkapping van de pier opgepeuzeld. Op een bankje aan de overkant zaten twee goed uitziende dames te rusten. Omdat we wilden weten of er in de directe omgeving wat te doen was zijn we naast de vrouwen gaan zitten. "Sawat dee", zeiden we tegen ze. "Goeie middag, betekent dat. Direct hadden we kontakt. Gelukkig spraken zij wat Engels. Eerste vraag is altijd: "Waar komen jullie vandaan". En daarna begint het. Thaise mensen kletsen heel graag, dus in de kortste keren, wisten we letterlijk alles van ze. Ze waren ongetrouwd, eentje was 49 en de ander 43. We kregen zelfs hun namen. "Sin" was de kleine magere, "Son" de vrouw van 49. Ook wij moesten onze namen op een papiertje zetten .
Toen ik even met de kleine magere alleen was duwde ze me een papiertje in de handen met haar adres en telefoonnummer erop. "Je bent altijd welkom", zei ze nog. Na het nemen van een paar foto's zijn we weggegaan, hartelijk door beiden uitgewuifd.
Maukie met Sin links en Son rechts
De blogger in zijn nopjes.
Toen we de pier verlaten hadden werden we gegrepen door de enorme hitte. Wij liepen aan de zonzijde van het trottoir. Langs de gevels allerlei tentjes met koopwaar. Je weet gewoon niet wat je ziet en overkomt.
Papaja"s
Djamboe Ajer
Rozen
De bloemenvrouwtjes
We naderden een soort Chinatown. De rechterzijde van de weg en de daar op uitkomende straatjes waren omgevormd tot een grote markt. We zijn overgestoken. Je komt dan op een trottoir met allemaal overkappingen van de meest uiteenlopende materialen. Straat of weg zie je niet meer, je bevindt je in een lange gang met mensen, koopwaar, eettentjes, noem het maar op. Soms is het er benauwd en warm. Iedereen loopt te duwen en te dringen. Hier een por....daar een stoot.....men kijkt je aan....lacht en gaat verder. Van alles vind je er, prijzen......voor ons belachelijk. Je moet wel handelen. Hier volgen een paar dingen die onze aandacht trokken.
De winkelstraat naar Chinatown.
Konijntjes...hoeveel wil je er.
Schildpadden......voor de soep???
Of verse paling.....
Bij de banketbakker
Valse wimpers
Leven in de brouwerij
Nou leve lezers van ons blog, we kunnen nog wel uren en uren doorgaan met vertellen. Doen we nu niet. Volgt nog allemaal. Deze dag was ook weer zeer geslaagd. Langzaam hebben we de rivier weer opgezocht, terwijl we een druk en rokerig heet Chinatown achter ons lieten. Trouwens onze reis nadert zijn einde met rasse schreden. Nog een paar dagen en dan naar Nederland. We zullen Thailand best missen, behalve het visum gedoe.
Het was al donker toen we in ons guesthouse aankwamen, moe maar heel erg volddaan.
Tot ziens........
Op weg naar de boot.
Langs de rivier.
Bijna donker..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten