Deze eerste kerstdag was toch heel anders dan thuis. We misten voor dit feest de gezellige koopdrukte in Uden. Het klimaat hier geeft je ook geen echt kerstgevoel. We moeten wel zeggen dat ze hier in Chiang Mai je toch wel dat gevoel willen geven. Overal tref je kerstversiering aan. Kunstkerstbomen en 's avonds heel veel lampjes. Men gebruikt hier ontzettend veel ledjes.
We hebben op de keper beschouwd niet zo heel veel gedaan op deze dag. Ten dele heeft dat een oorzaak. Sinds een paar dagen voel ik me zo slap als een vaatdoek. Oorzaak. Buikklachten. Ik dacht er van verlost te zijn, maar niets is minder waar. In het reisboek over Thailand staat, dat het normaal is dat je dat een aantal dagen houdt. Het gaat vanzelf weg wanneer je je aan een aantal zaken houdt Veel slappe thee drinken is een noodzaak. Geen rauwe groente of ongeschild fruit eten, weinig vet en vooral geen kraanwater of ijsblokjes gebruiken. Veel en vaak je handen wassen.
Na wat getut te hebben op het panorama dak zijn we om een uur of half twaalf naar beneden gegaan. Momenteel zijn er veel jonge ouders met kindertjes hier. Ja.....die hebben nu kerstvakantie. Wij zien ons verblijf in Thailand als de overwinterperiode. Beetje anders dan anders. In de grote ontvangsthal troffen we Ron, de eigenaar. We kunnen zeggen dat we een speciale band met hem hebben opgebouwd. Hij vroeg ons of we zin hadden met hem en het personeel de lunch te gebruiken, dan konden we ook aanwezig zijn bij het uitreiken van de presentjes aan het personeel. "Is een goed idee, Ron", zeiden we verrast. "Als julie om half een hier kunnen zijn, dan is ook iedereen aanwezig".
Terwijl we onze schoenen aantrokken, ja dat heeft enige uitleg nodig. Het is de gewoonte in Awanahouse maar ook in de buurtrestaurantjes dat je blootvoets deze ruimten betreedt. Voor de hygiene maar ook uit een soort respect. Net zoals het binnengaan van de tempels. Iedereen doet het zonder te morren. We waren benieuwd hoe ver men gevorderd was met de opbouw van de kerstdecoraties op het plein achter de stadsmuur. Toen we daar arriveerden was het een drukte van jewelste. De marathon van 42 km die in de vroege ochtend werd gehouden was voorbij. Maar de ruimten waar je je kon inschrijven waren onbemand en werden voor andere zaken gebruikt. Men was druk bezig de kerstdecoraties te completeren. Het zag er allemaal heel gezellig uit. Ook was men flink in de weer om de marktstalletjes op te bouwen. Vandaag op zondag zou er weer de grote weekmarkt worden gehouden, waar heel Chiang Mai maar ook Thai van ver daarbuiten naar toe komen.
Vanavond komen we beslist terug om van de sfeer te proeven. Toen we in Awana-house terug waren werden we de werk- en woonruimte achter de receptie binnengeloodst. Het was een enorme ruimte met buro's, werktafels, een bankstel met salontafel en een geheel houten vloer. Ook grenst de keuken hieraan. Een trap naar boven geeft toegang tot het prive-vertrek van Ron. "Ga lekker zitten jongens, het eten komt er zo aan." Even daarna werden diverse schalen met gerechten op de tafel neergezet, waaronder soep, rijst, een enorme gegrilde vis, sausjes, een papaja-salade, spareribs en een gerecht met inktvis. Kijk hieronder even.
Bij de aanblik van al dit lekkers werden we overmand door een onbedaarlijke eetlust. We zouden bijna aanvallen maar eerst waren de presentjes aan de beurt. Ron riep al het personeel naar binnen. En kist met mooie goudkleurige pakjes kwam tevoorschijn. Een voor een werden de presentjes tevoorschijn getoverd, de naam voorgelezen en uitgedeeld. Net Sint Nicolaas avond bij ons. Bij ontvangst was het personeel toch wel onder de indruk, de pakjes werden van alle kanten bekeken maar nog niet geopend.
Toen deze ceremonie voorbij was, kreeg Ron van het gezamenlijk personeel een prachtige ruiker, een boeket witte rozen. Toen was het tijd om aan te vallen. Wij met z'n tweetjes op de bank en Ron tegenover ons. We lieten ons de gerechten kostelijk smaken. We aten onze vingers er bijna bij op. Mauke ging behoorlijk te keer. Het ene na het andere gerecht werd aangesproken. De papaja-salade smaakte voortreffelijk. Ook Ron en ik lieten ons de maaltijd goed smaken. Rijst op de borden, beetje soep erover, hier een beetje van, daar ietsje meer van, sausje erbij, smullen en smikkelen. De grote gegrilde vis kwam het laatste aan de beurt. Met vork en mes gingen we hem te lijf. Het witte vlees schoof behoedzaam van de graten af. Bij deze zoetwatervis had men een groenig sausje gedaan dat het geheel nog lekkerder deed smaken. Mauke en ik hebben de vis met zn tweeen verorberd. Ron die eerst geen vis^wilde at de hem door Mauke toegeschoven stukjes met smaak op.Wat overbleef van de vis was een kop met een karkas aan graten. Na deze voortreffelijke maaltijd hebben we nog een tijdlang gezellig gekeuveld over allerlei onderwerpen waarbij soms hartelijk werd gelachen. We genoten met zn drietjes.
Omdat Ron een solliciante op gesprek kreeg zijn wij naar onze kamer gegaan. Het was inmiddels vier uur in de middag. We hadden geen lust om nog iets te ondernemen. Na het nuttigen van een mok thee, zijn we op het bed gaan liggen en raakten allebei snel in dormiland. We werden pas wakker na de schemering Een blik op het horloge gaf aan dat het 19.00 uur was. Lekkkkkkkerrrrrrrrrrr toch.
Bij een zwoele avond zijn we de stad ingelopen. De avondmarkt was een waar hoogtepunt. Druk....druk...druk. Je kon over de hoofden lopen. Maar reuze gezellig en daar houden de Thai ook van. Achter de stadspoort was een halve ruimte markt en de andere helft had men gebruikt voor de kerst attributen. De verlichting was schitterend. Er werden heel wat foto's geschoten. Men had plezier, dat kon je duidelijk merken. Een verkeersagent stond het verkeer te regelen. Bij de toon van zijn toch wel schelle fluitje en het opheffen van zijn rechter arm met een lichttoorts, stopte het aanstormende verkeer abrubt en kon iedereen veilig oversteken. Nou niet jaloers worden hoor......maar we liepen gewoon in korte broek en een dun overhemd en bloesje en nog hadden we het warm.
Als je over de markt loopt kijk je je ogen uit. Van alles is er te koop. Veel maken de Thai zelf en dat proberen ze aan de man te brengen. Mannen komen er weinig aan te pas, het zijn meestal meisjes en vrouwen die de kraampjes runnen. Standplaatshuur betalen ze niet , dus is bijna alles wat ze verkopen winst.
De kraampjes zijn heel eenvoudig, de waar ligt of op de grond of op lichte stellingen die ze zelf meebrengen.
Toen we om elf uur op de kamer terug waren, waren we het erover eens dat deze eerste kerstdag een heel bijzondere is geweest.
Deze bijzondere kerstboom is van oude CD's gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten