DE TEMPEL OF DAWN EN BUSREIS CHIANGMAI

Na ons uitgebreid ontbijt en het bijwerken van deze blog om 14.00 uur richting park en vesting gewandeld. Tjonge....tjonge wat was het weer heet.......34 graden......dat was dus weer peentjes zweten. Midden in het mooie park kun je heerlijk onder de bomen zitten en genieten van de koelte, de wind en het leven op de grote rivier, de enorme levensader van Thailand. Tijdens dit kleine relaxpartijtje kwamen we op het idee om de Wat Arun te bezoeken, een hoogtepunt in Bangkok. Deze tempel van de dageraad werd pas in 1842 geheel voltooid.
Vanaf aanlegsteiger Tha Thien heb je alvast een grandioos uitzicht op de 79 meter hoge afgeronde spits, de prang, vier lagere torens staan rond de prang. Het geheel symboliseert de kosmische berg Mahameru, de zetel van de hindoeistische goden. Een mozaiek van enkele duizenden geglazuurde keramiektegeltjes schitteren in de late middagzon. Het ontstaan van dit prachtige en zeer aparte stukje kunstnijverheid is een verhaal apart. Toen de middelste toren bijna klaar was, dreigden de steentjes op te raken. Gelovigen gooiden daarop hun porselein stuk en leverden hun scherven in, daarmede deden ze een goede daad  die een gunstige uitwerking zou hebben op hun volgende levens. Na een uur genoten te hebben van al dit schoons zijn we door het goed en zeer mooi onderhouden park teruggegaan naar de aanlegsteiger waar het pontje reeds lag te wachten. Voor 3 Baht p.p word je naar de overkant gebracht. Via een stelsel van houten steigertjes loop je dan naar de grote aanlegsteiger  om de boot met de oranje vlag naar steiger 13 Khao San Road te nemen. Voor 15 Baht pp. mag je mee en dat is een belevenis. Het in en afstappen gaat heel snel. De boot vaart door de geweldige stroming iets voorbij de steiger. Deint dan op en neer naar de aanlegplaats toe. Schelle fluitjes klinken, de motoren gaan volle kracht voor- en achteruit. Het stalen gevaarte schuurt tegen de vele autobanden  die daar hangen. Het piept, sist, plonst, schuurt, trossen worden om de bolders gesmeten, gevierd en strak getrokken en de boot ligt vast. Drommen mensen stappen, waggelen, sjokken van de op en neer gaande boot af zoekend naar een juist evenwicht.

Om zes uur waren we terug bij ons guesthouse Siam I. De koffers hadden we laten opslaan in een speciale trunkbox. Nog een uurtje en dan zouden we opgehaald worden door een taxi. Vlug wat gegeten en gedronken. Klokslag zeven gingen we op weg naar de grote dubbeldeks touringcar die ons naar Chiang Mai zou brengen. De airco taxi werd bestuurd door een klein Thais grietje. Ze lootste de wagen feilloos door files, smalle straten, bruggen etc. Onderweg werden nog vier Zweedse touristen opgepikt zg backpackers met van die hele grote rugzakken aangemeten. Soms wil je zeggen: "Rugzak waar ga je met dat meisje of jongen naartoe". Ergens midden in Bangkok werden we  gedropt. Incheck-procedure volgde. Pas om 20.30 uur reden we uit Bangkok weg. De rit zou 12uur duren. Het was redelijk comfortabel, alleen de vering van de wagen liet te wensen over. Slapen was er bijna niet bij. Twee stops onderweg. Om half zeven in de ochtend arriveerden we in Chiang Mai, lichtelijk gebroken maar met een goede spirit. Met de taxi naar AWANA HOUSE. Ons onderkomen voor de komende maand. Een schitterende verblijfplaats. De details volgen morgen.