IN UDEN KOUD....IN CHIANG MAI 25 GRADEN

We hebben toch wel medelijden met de Udense achterblijvers. Terwijl er bij gullie natte sneeuw uit de lucht dwarreld, bijna nul graden is, dikke jassen, wollen sokken enz enz. lopen wij  in korte box. Hier in Chiang Mai is de temperatuur heerlijk. Vooral 's ochtends en 's avonds. In de middag kan het vaak warm zijn. We proberen dan zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken. Wat ons zo vreselijk blij maakt is, als we 's ochtends de gordijnen openen, de zon naar binnen glipt. Als we even daarna naar buiten kijken is alles zonovergoten. Het uitzicht vanaf het panoramadak van ons guesthouse is subliem. Aan de voorkant, direct naar beneden, bananenplanten. Ietsje verderweg aan deze zijde is het zicht redelijk. Aan de achterkant en zijkanten is het een sprookje. In de verte de bergen met als het helder is een vaag zicht op de tempel op de Doi Suthep. Overal groen en heel wat Chedi,

 die losse torens bij de tempels. In de buurt van ons guesthouse hebben we al heel wat mooie gebedshuizen ontdekt. Rustpunten in de toch wel drukke stad.
Gistermorgen de stoute schoenen aangetrokken en zijn we naar de winkel getogen waar je koffers en rugzakken kunt kopen. Drie straten, nogal drukke, moesten we oversteken. Zoals we al eerder schreven is dit toch wel een onderneming. Honderden scootertjes en overig vekeer razen over de doorgaande wegen.Ja....Thailand is het land van de scootertjes daar zijn we inmiddels wel achtergekomen. Elke Thai heeft een paar wensen. En daar is het bezitten van een scooter er eentje van, we hebben ons laten vertellen, dat deze sublieme tweewielers van 125cc met semi-automaat of koppeling en versnelling meestal op afbetaling worden gekocht. De luxe artikelen zijn vrij prijzig voor de Thaise mensen. Eten, kleding en wonen heel goedkoop.

De rugzak hing nog buiten. Het is een groen/zwarte tas met lekker veel vakken. Toen ik hem van de haak pakte en aandachtig bekeek kwam er een verkoper bij ons. Ik vertelde hem dat ik de rugzak wilde hebben maar niet voor de prijs op het verkoopkaartje. Dat moest hij aan de eigenaresse vragen. Ze kwam er bij. "Driehonderd Baht, madam?" "Yes,yes, see the card", zei ze."I pay you 250, then we have both a lucky day. No Sir, no...i cant do that for you" Ze keek werkelijk zielig. We zijn maar niet verder gegaan. Voor 290 mocht ik hem meenemen. Nog geen zeven euro.

Op  een bankje achter de stadsmuur hebben we de boel overgeladen en zijn daarna Chiang Mai te voet ingetrokken. Lopen is voor ons een must, je kunt je wel overal naartoe laten brengen, maar dan heb je geen spat beweging. En........je ziet niks van het normale leven op straat. Bij het supermarktje "Seven...Eleven" hebben we boter en cocosyoghurt gekocht. Die winkeltjes vind je echt overal. Ze zijn klein met airco en hebben de dagelijkse dingen. Bij de bakker zijn we inmiddels vaste klant en fruit kopen we overal en nergens.

Omdat we toch wel dorst kregen hebben we ons op een terrasje neergevleid met wifi, de blog bijgewerkt en genoten van de pineapple/banana smoothy met ijs. Na anderhalf uur verder getrokken. Twee tempels hebben we die middag bezocht. Uiteindelijk zijn we terechtgekomen op een heel gezellig pleintje met veel bomen, picnicktafels en rondom winkeltjes en eettentjes. Na een tijdje lekker van onze rust in de warme middag genoten te hebben zijn we naar onze basis, Awana house teruggegaan. Om 19.00 uur hebben we een eettentje opgezocht op dat bewuste pleintje en hebben genoten van de noodle-soep, de springrolles en drankjes. Half tien weer op de kamer.